De wet voor mij
Om de hoek waren de glasscherven al te zien. Schandalig! Wat een normvervaging. En de politie doet niets! De mensen hebben gewoon geen respect meer voor de wet! En dat voor een autoradio van honderd euro. Waar moet dat heen met Nederland.
Snel even het ruitje laten maken, en hup naar het sportveld. Weinig verkeer op de weg, dus even iets meer gas. FLITS! Wel alle .... Wel het waren allerminst vriendelijke woorden die hij over had voor die flitspaal. Vervolgens kwam zo'n zondagsrijder vlak voor hem de weg en die reed niet harder dan 45! Hij moest bijna een noodstop maken. "Het is bebouwde kom, en je mag best wat meer gas geven", schreeuwde hij. Even later stopte die auto voor hem, omdat een Fietser vanaf het sportpark overstak. Het zat hem allemaal niet mee! De parkeerplaats was ook al vol. Dan maar op de hoek neerzetten, want hij had geen tijd om nog een paar honderd meter te lopen. Snel omkleden en een warming-up.
Wat een wedstrijd, wat een scheids! Hij had de man de huid vol gescholden, hoe durfde die man zo te fluiten! Stekeblind moest die scheids zijn! Hij had niets verkeerds gedaan en daarna kreeg hij ook nog rood en kon hij vertrekken. Ze moesten hem wel hebben vandaag. In de kantine had hij drie biertjes gepakt en hij liep naar zijn auto. Wat was dat? Een agent bij zijn auto; Toch niet weer een ruitje ingeslagen? Snel liep hij dichterbij. Die parkeerwachter stond een bon te schrijven; hoe haalde die man dat in z'n hoofd! Hij vloog de man aan: "Ben je nou helemaal", riep hij en zwaaide wild met zijn armen. Er rinkelde wat glas en opeens werd hij van achteren door twee mannen in een houtgreep genomen. Wat was dat en waar was dit allemaal voor nodig? Hij had toch niks verkeerd gedaan?
Een paar dagen later moest hij voor de rechter verschijnen. Hij begon meteen over de diefstal van zijn autoradio en de prioriteiten van justitie. "Geen wonder dat dit land ten onder ging aan verloedering, als zelfs de politie zich meer bezig houdt met het oppakken van eerzame burgers dan met het pakken van criminele boeven!" De rechter liet hem uitspreken en begon vervolgens aan een opsomming van feiten. "Mijnheer, 30 km te hard zorgt voor gevaarlijke situaties in de bebouwde kom. Als die auto niet voor u de weg was opgereden, had u waarschijnlijk die fietser niet meer kunnen ontwijken. Een scheidsrechter de huid vol schelden toont ook niet dat u respect heeft voor gezag. De auto hinderlijk verkeerd neerzetten geeft aan dat u ook weinig respect hebt voor de wet. Vervolgens wilde u met te veel op auto gaan rijden. En als klap op de vuurpijl mishandelt u een parkeerwachter die zijn functie uitoefent. Zijn deze zaken geen prioriteit voor de justitie?" vroeg de rechter. De man zweeg beschaamd. Wat de rechter hem eigenlijk vroeg, was: Is de wet om voor mij te zorgen, of moet ik mij aan de wet houden?"
John
Snel even het ruitje laten maken, en hup naar het sportveld. Weinig verkeer op de weg, dus even iets meer gas. FLITS! Wel alle .... Wel het waren allerminst vriendelijke woorden die hij over had voor die flitspaal. Vervolgens kwam zo'n zondagsrijder vlak voor hem de weg en die reed niet harder dan 45! Hij moest bijna een noodstop maken. "Het is bebouwde kom, en je mag best wat meer gas geven", schreeuwde hij. Even later stopte die auto voor hem, omdat een Fietser vanaf het sportpark overstak. Het zat hem allemaal niet mee! De parkeerplaats was ook al vol. Dan maar op de hoek neerzetten, want hij had geen tijd om nog een paar honderd meter te lopen. Snel omkleden en een warming-up.
Wat een wedstrijd, wat een scheids! Hij had de man de huid vol gescholden, hoe durfde die man zo te fluiten! Stekeblind moest die scheids zijn! Hij had niets verkeerds gedaan en daarna kreeg hij ook nog rood en kon hij vertrekken. Ze moesten hem wel hebben vandaag. In de kantine had hij drie biertjes gepakt en hij liep naar zijn auto. Wat was dat? Een agent bij zijn auto; Toch niet weer een ruitje ingeslagen? Snel liep hij dichterbij. Die parkeerwachter stond een bon te schrijven; hoe haalde die man dat in z'n hoofd! Hij vloog de man aan: "Ben je nou helemaal", riep hij en zwaaide wild met zijn armen. Er rinkelde wat glas en opeens werd hij van achteren door twee mannen in een houtgreep genomen. Wat was dat en waar was dit allemaal voor nodig? Hij had toch niks verkeerd gedaan?
Een paar dagen later moest hij voor de rechter verschijnen. Hij begon meteen over de diefstal van zijn autoradio en de prioriteiten van justitie. "Geen wonder dat dit land ten onder ging aan verloedering, als zelfs de politie zich meer bezig houdt met het oppakken van eerzame burgers dan met het pakken van criminele boeven!" De rechter liet hem uitspreken en begon vervolgens aan een opsomming van feiten. "Mijnheer, 30 km te hard zorgt voor gevaarlijke situaties in de bebouwde kom. Als die auto niet voor u de weg was opgereden, had u waarschijnlijk die fietser niet meer kunnen ontwijken. Een scheidsrechter de huid vol schelden toont ook niet dat u respect heeft voor gezag. De auto hinderlijk verkeerd neerzetten geeft aan dat u ook weinig respect hebt voor de wet. Vervolgens wilde u met te veel op auto gaan rijden. En als klap op de vuurpijl mishandelt u een parkeerwachter die zijn functie uitoefent. Zijn deze zaken geen prioriteit voor de justitie?" vroeg de rechter. De man zweeg beschaamd. Wat de rechter hem eigenlijk vroeg, was: Is de wet om voor mij te zorgen, of moet ik mij aan de wet houden?"
John